Hvar znajduje się w żupani splitsko-dalmatyńskiej. Długość wyspy to 72 km a szerokość 10,5 km. Długość wybrzeża wynosi 254,2 km a powierzchnia 299,7 km². Jest czwartą w kolejności chorwacką wyspą pod względem powierzchni. Najwyższy szczyt wyspy to Sveti Nikola (628 m.n.p.m.). Nazwa wyspy pochodzi z języka greckiego – pierwotnie był to Pharos co znaczy latarnia morska. Rzymianie przekształcili tę nazwę w Pharia, a rzymianie z Dalmacji w Fara. W średniowieczu Chorwaci zamienili literę „ f” na dwie spółgłoski „hv” i w taki sposób powstaje nazwa Hvar. Rdzenni mieszkańcy wyspy nazywają ją Hvor, a standardowej wymowy używa się na wschodnim wybrzeżu wyspy. Już w czasach prehistorycznych, przed 6000 lat wyspa była zamieszkana przez tubylców. Znaleziska z Markovej i Grapčevej jaskini pozwoliły archeologom zidentyfikować tzw. hvarską kulturę na przykładzie malowanej i inkrustowanej ceramiki. W IV w. p. n. e. Hvar znajdował się pod wpływem... greckich osadników, którzy założyli swoje polis w miejscu dzisiejszego miasta Stari Grad. W 219 r. p. n. e. wyspa przechodzi pod władanie Cesarstwa Rzymskiego. Po upadku Zachodniego Cesarstwa Rzymskiego wyspa pozostaje w strefie wpływów bizantyjskich. Z tego okresu pochodzi wiele znalezisk archeologicznych, w tym czasie powstawały liczne villa rustica. Z tego okresu nie ma wielu informacji dotyczących wyspy aż do osiedlenia się na niej Słowian. W tym czasie Hvar był pod wpływem księstwa Neretvańskiego. Powoli język chorwacki i kultura słowiańska stają się dominującymi na wyspie. Hvar w większości zaludniają członkowie staro chorwackiego plemienia Slavogosta. W XI w. wyspa staje się częścią królestwa Petra Krešimira IV, a następnie wpływy przejmuje Republika Wenecka, Bizancjum i królestwo chorwacko-węgierskie. W 1420 r. Wenecjanie utrzymują tu swoje wpływy aż do upadku Republiki Weneckiej w 1797 r. Hvar był wtedy głównym Weneckim portem usytuowanym na wschodnim wybrzeży Adriatyku. Dochodzi do podziału, którego rezultatem jest dzisiejsze Bračko-hvarsko-viskie biskupstwo. Do zwiększenia się liczby ludności dochodzi w epoce renesansu. Od 1510 do 1514 r. dochodzi do powstania hvarskiej ludności przeciwko hvarskiej szlachcie. Wenecja ostatecznie stłumiła powstanie. Od 1806 do 1814 r. Hvar był pod rządami Napoleona, a następnie zostaje włączony do Monarchii Habsburgów, pod której rządami rozpoczyna się „mały złoty okres” na wyspie. Dochodzi do uprzemysłowienia, uporządkowania i zorganizowania wyspiarskich portów i wzmocnienia mieszczańskich wpływów. Wyspa Hvar zachowała swoją marynarkę handlową aż do pojawienia się statku parowego. Państwa takie jak: Królestwo Neapolitańskie, państwo kościelne, Grecja i Parma otworzyły tu swoje konsulaty. Interesującą informacją jest to, że w 1858 r. na Hvarze otwarta została pierwsza stacja meteorologiczna w Chorwacji. W czasie ostatniej wojny w latach ‘90 sytuacja na wyspie była bardzo problematyczna, mieszkańców obowiązywała blokada morska i to im utrudniało jakiekolwiek zewnętrzne kontakty. Hvar w XVI i XVII w. był znanym centrum chorwackiej literatury, a głównymi twórcami byli Petar Hektorović oraz Hanibal Lučić. Wyspa jest też często nazywana królową Dalmatyńskich wysp, a bogatą warstwowością okresów historycznych, zabytkom kultury, historii i literatury, nadmorskiemu położeniu zawdzięcza to, że jest najczęściej odwiedzanym miejscem w Dalmacji. Również dzisiaj jest uważana za jedną z dziesięciu najpiękniejszych wysp na świecie. Lata są tu przyjemne, zimy ciepłe, łagodny klimat sprawia, że jest to doskonałe miejsce na letni odpoczynek dlatego też nie przypadkiem przyjeżdża tu dużo znanych osobistości, które przyzwyczaiły się do życia w przepychu. Jedyny problem to separacja od lądu, ale w gruncie rzeczy właśnie to zapewnia ochronę od hałasu i gwaru, zanieczyszczonego powietrza, korków ulicznych i wielu innych rzeczy, które niesie ze sobą życie w dzisiejszych miastach. Przestronne pola lawendy, liczne winnice oraz drzewka oliwkowe tworzą jedność natury, w którym człowiek jest głównym motorem. Znana jest zatoka Mlaska gdzie przede wszystkim uprawiana jest winorośl i oliwki, dlatego też turysta chętniej odwiedzi tu lokalną tawernę niż luksusową restaurację. Tu serwowane jest prawdziwe lokalne wino oraz prawdziwe dalmatyńskie specjały których smak zapiera dech w piersiach. Dla zachowania kompletnej atmosfery tego miejsca śpiewa się regionalne klapskie pieśni. Plaża Dubovica w pobliżu zatoki Milne przyciąga najwięcej turystów. Niektórzy mówią, że jest to rajska plaża otoczona sosnowym laskiem. Największe miejscowości na wyspie to Sućuraj, Vrboska, Stari Grad, Jelsa i samo miasto Hvar. Mniej znane miejscowości, które również odwiedzają turyści to: Zavala, Sveta Nedjelja, Ivan Dolac i Milna. Wyspa Hvar jest znana z dużej ilości słonecznych godzin w ciągu roku, a jest ich aż 2.718. Maksymalne temperatury powietrza nie są aż tak wysokie by mogły wpłynąć negatywnie na różne gałęzie rolnictwa, a najwyższa zanotowana temperatura wynosiła 37˚C w 1935 r. Zakwaterowanie można tu znaleźć w różnorodnych apartamentach, hotelach, pensjonatach i prywatnych domach. Lubiący aktywny wypoczynek mogą wynająć żaglówkę, rower wodny, skuter, mogą nurkować i pływać w głębokim morzu. Dostępne są również tereny sportowe do gry w siatkówkę lub tenisa. Średnia temperatura zimą wynosi tu 9˚C w styczniu, a w lipcu 24,8˚C. Śnieg pada tu bardzo rzadko, w styczniu są to średnio trzy śnieżne dni w okresie 10 lat, a w lutym jeden dzień. Podstawą gospodarki jest rybołówstwo i rolnictwo (uprawa winorośli i oliwek), a w ostatnich latach znacznie wzrosła uprawa lawendy i rozmarynu. Warto przejechać się na pola lawendy w okolicach Gdinja i do schowanych cichych zatoczek wokół Sućuraju, który jest głównym miastem rybackim na wyspie, a zaraz za nim plasują się Vrboska i Hvar. Na wyspę można się dostać promem, który często kursuje, a główne miasta na wyspie połączone są drogą D116.